RUNWAY

Lara Stone in French Vogue

               DZIENNIK    GALERIA    VIDEO    ARCHIWUM    KONTAKT

        Paradoksalnie tym co nas łączy jest nasza indywidualność. Każdy człowiek, bez względu na płeć, kolor skóry, poglądy czy wyznanie religijne, jest wyjątkowy. Jesteśmy niepowtarzalni, niebanalni, kolokwialnie – jedyni w swoim rodzaju. W genach mamy zapisane, że w pewnym okresie życia, zaczynamy szukać wzoru dla siebie, który będziemy naśladować kształtując tym samym naszą psychikę, charakter, wyobraźnie. Jednakże człowiek posiada w swoich genach także tzw: defekt, którym jest brak umiaru. Nasze naśladowania przeistaczają się w kopiowanie, a my stajemy się podróbkami znanych osób, swoich przyjaciół, rodziców, rodzeństwa, czy nauczycieli. Cecha, jaką jest indywidualność, przestaję istnieć w imię zauroczenia wyższą jednostką. Fascynacja, wręcz obłędne zaślepienie doprowadza do zabicia własnego ‘ja’. Kierujemy się błędną hipotezą, że przyjmując postawę i wartości jednostki znanej, silnej, popularnej, sami staniemy się uwielbianymi, wyjątkowymi. Tu leży meritum problemu. My wszyscy jesteśmy wyjątkowi bez ślepego kopiowania z innych osób. Większość ludzi nie dostrzega tego problemu, a jednym z dowodów na to, są wyniki doświadczenia jakie przeprowadziłem. W pewien ciepły, słoneczny dzień usiadłem w jednym z najbardziej ruchliwych parków pewnego miasta i zacząłem obserwować ludzi, którzy przechodzili przez dróżki parkowe. Po kilku minutach zacząłem mieć wrażenie, że oglądam w kółko ten sam film. Wszyscy ludzie byli ubranie bardzo podobnie. Jedyne co ich odróżniało to twarz i postura, przy czym ta ostatnia cecha w niewielu wypadkach. Nasunęło mi się pytanie, co jest powodem tego, że staliśmy się tacy sami? Czemu tak mało cech nas różni ? Czy powodem takiego skutku jest nasze zachowanie, bądź czynniki na które nie mamy wpływu ?
  e.